De eeuwige Cambodjaanse kerstboom

Historisch gezien heeft hij de plicht om de mensheid iets te leren. In zekere zin heeft hij het recht op het eeuwige leven, zijn verhaal mag niet verloren gaan. Elke dag vertelt hij hetzelfde verhaal, toen alles gebeurde moet hij zich ellendig gevoeld hebben. Niet capabel te bewegen terwijl je misbruikt wordt. Mensen huilen om wat er gezegd wordt, om zijn woorden.

Hij is de tranen wel gewend. Er kleeft bloed aan hem, hij heeft dat effect op mensen. Op de verkeerde plek opgegroeid, op de verkeerde manier gebruikt.

Al die keren dat hij geslagen werd heeft niemand het over. Inmiddels is de pijn, en het bloed, van hem afgeregend. Het bloed van kinderen, nee, baby’s. De Rode Khmer heeft zijn stam voor gruwelijke taferelen gebruikt, kinderen hebben hem van veel te dicht bij gezien. Jaren nadien is hij prachtig versierd. Hij is alles inmiddels gewend, maar de mensen die komen kijken schrikken, huilen en willen iets van hun medeleven laten zien. Iedereen hangt een armbandje aan zijn takken, waardoor je bijna de geschiedenis vergeet.

Tijd heeft van de Killing Tree een eeuwige kerstboom gemaakt.