Ritsen
Blijf op de hoogte en volg Thijs
03 September 2014 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Terwijl ik mijn backpack dichtritsgaat mijn gevoel twee kanten op, ik weet wat er straks gaat gebeuren. Of eigenlijk niet. Misschien is dat wel het probleem.
Ik heb altijd een vakantiegevoel gehad zodra ik een ritssluiting hoor. Een prachtig geluid, ik waan me direct midden in Frankrijk. Het zonnetje schijnt terwijl de tent opdroogt van een zomers buitje. Vanmiddag gaan we lekker naar het stadje, eten daar wat, gaan naar het kasteel en daarna met z'n allen mensen uitlachen op de camping. Wat is kamperen toch heerlijk, en het geluid van die rits doet me aan al die dingen herinneren.
Hier is het anders. Een rits is een geluid met vele betekenissen. Je spullen zijn gepakt, je hebt zin om naar de volgende plek te gaan. De bus staat op het punt om te vertrekken, een haastige knuffel en je moet echt gaan. Je verlaat al je reismaatjes en gaat verder. Alleen.
Mijn gedachten dwalen in de bus af. Mijn hoofd voert een debat met zichzelf. Ik heb geen hostel geboekt op mijn volgende bestemming. Zodra ik de bus uitloop moet ik zelf zoeken, een plek vinden waar ik me thuisvoel. Maar vooral mensen ontmoeten.
De onzekerheid krijgt de overhand zodra je alleen bent. Diep in je hart weet je dat het goedkomt, en toch twijfel je. Om het ellendige gevoel te vermijden ga ik maar slapen, of lezen, zolang het mijn gedachten maar wegneemt.
Op de bestemming aangekomen vind ik een hostel en rits ik mijn tas open. Deze keer is het een fijn geluid. Een nieuw avontuur, een nieuwe locatie. Ik zeg hoi tegen de mensen in mijn kamer en raak meteen verwikkeld in een gesprek. Binnen vijf minuten loop ik met een volslagen onbekende de straat op om wat te gaan eten. Geanimeerd loop ik door de straat, hopend op nog veel ritsgeluiden.
Ik heb altijd een vakantiegevoel gehad zodra ik een ritssluiting hoor. Een prachtig geluid, ik waan me direct midden in Frankrijk. Het zonnetje schijnt terwijl de tent opdroogt van een zomers buitje. Vanmiddag gaan we lekker naar het stadje, eten daar wat, gaan naar het kasteel en daarna met z'n allen mensen uitlachen op de camping. Wat is kamperen toch heerlijk, en het geluid van die rits doet me aan al die dingen herinneren.
Hier is het anders. Een rits is een geluid met vele betekenissen. Je spullen zijn gepakt, je hebt zin om naar de volgende plek te gaan. De bus staat op het punt om te vertrekken, een haastige knuffel en je moet echt gaan. Je verlaat al je reismaatjes en gaat verder. Alleen.
Mijn gedachten dwalen in de bus af. Mijn hoofd voert een debat met zichzelf. Ik heb geen hostel geboekt op mijn volgende bestemming. Zodra ik de bus uitloop moet ik zelf zoeken, een plek vinden waar ik me thuisvoel. Maar vooral mensen ontmoeten.
De onzekerheid krijgt de overhand zodra je alleen bent. Diep in je hart weet je dat het goedkomt, en toch twijfel je. Om het ellendige gevoel te vermijden ga ik maar slapen, of lezen, zolang het mijn gedachten maar wegneemt.
Op de bestemming aangekomen vind ik een hostel en rits ik mijn tas open. Deze keer is het een fijn geluid. Een nieuw avontuur, een nieuwe locatie. Ik zeg hoi tegen de mensen in mijn kamer en raak meteen verwikkeld in een gesprek. Binnen vijf minuten loop ik met een volslagen onbekende de straat op om wat te gaan eten. Geanimeerd loop ik door de straat, hopend op nog veel ritsgeluiden.
-
03 September 2014 - 11:41
Karin:
Mooi Thijs!
Leuk jouw verhalen te lezen, en een bijzonder laatste blog.
Dit is groeien....
Wens je nog vele ritsgeluiden waar je volop van kan genieten!
Liefs van alle Dolsjes. XXX
-
03 September 2014 - 11:56
Rowan Eveline En Noah:
Leuk verhaal weer :-)
geniet van je avonturen want voor je het weet wens ik je terug in Nederland broer ;-) -
05 September 2014 - 10:18
Jeanne:
Rrrrrrrits
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
